Kia ora, New Zealand!

We hebben Azië achter ons  gelaten en zijn naar Auckland gevlogen. De vlucht duurde 9,5 uur. We kwamen rond middernacht aan. En hadden voor de eerste 2 dagen een homestay buiten het centrum van Auckland. Hier konden we even aclamatiseren en de eerste dingen regelen en kopen voordat we zouden gaan beginnen aan onze 5 weekse reis door Nieuw Zeeland. We hadden een camper gehuurd en dat zou ons huisje worden de komende weken. Dat vonden we wel spannend in meerdere opzichten, met z'n drieën in zo'n kleine ruimte, douchen en naar de wc midden in de nacht op campings en vooral rijden in die grote bus. Maar eerst hadden we nog een dag Auckland in onze homestay. Een vrouw van een jaar of eind 60, verhuurt een deel van haar huis. Je kon haar keuken en woonkamer en badkamer gebruiken. Gezellig en huiselijk. We zijn laat opgestaan omdat we erg moe waren van de vlucht en we lagen ook pas na 1:00 uur in de nacht in bed.

'S middags zijn we met de trein naar het centrum geweest, wat Hilde ook weer geweldig vond. Het is zo leuk om te zien als ze weer enthousiast wordt, gaat juichen als we vertellen dat we met de trein gaan. De trein zag er ook supermooi uit, met zachte stoelen. En de trein maakte ook niet zoveel geluid bij het rijden. 

In het centrum van Auckland  hebben we een telefoonkaart (eigenlijk meer voor internet) gekocht. Een stekker om onze apparaten in het stopcontact te kunnen steken ( want deze zatniet op onze wereldstekker) een loneley planet van new zealand. Verder nog wat folders voor reisideeën, een leesboek voor Alex en wat gewone boodschappen zoals fruit, yoghurt en müsli, wat hebben we deze dingen gemist in Azie, we zijn wel heel blij dat we weer lekker gezond en onbeperkt groenten en fruit kunnen eten. 

We hebben in het leuke centrum lekkere coffee gedronken en 's avonds wat gegeten in de stad. Het is wel weer gek om in zo'n westerse stad rond te lopen. In een stad waar alles goed georganiseerd is, met stoplichten, waar alles netjes bestraat is, waar de huizen westers aandoen en waar de mensen weer meer op je lijken. En in klimaat wat ook meer voelt als thuis. Het is wel een groot verschil met Azie. 

De volgende dag is Alex de camper gaan halen. Dat was nogal een onderneming. Het duurde al een tijdje om op het vliegveld te komen, ook door het missen van de trein en daarna ook nog de bus gemist maar goed er toch gekomen. Was Alex ook nog vergeten, of niet goed in de mail gelezen dat we een borg van een paar duizend dollar moesten betalen. En dat konden we niet even erbij pinnen aangezien de huur zelf ook al een paar duizend dollar was. Met heel veel moeite, puzzelen en een maximaal limiet op een creditcard, kon Alex een paar uur later, einde van de middag toch de camper meenemen. Omdat het zo lang duurde, had ik voor de zekerheid maar een extra nacht geboekt in de homestay en gelukkig kon dat ook voor nog 1 nacht. Maar we hadden de camper en wat voor een! In de eerste instantie zag het er groot en toch ook wel aardig uit, wel oud! Na het eten wilde ik toch die camper even uittesten. Wij die camper een beetje ingedeeld en toen nog van de banken een bed gemaakt. Dat zat niet echt stevig. En toen ik en Hilde er heel voorzichtig opklommen storten die banken op 2 plekken in. Alex zette die delen weer op zijn plek en we zeiden tegen Hilde dat ze niet op het bed mocht kruipen maar alleen stil moest blijven liggen. Ook ik lag stil en was bang als ik er af zou gaan dat het weer zou instorten. Ik was hier niet echt blij mee en ook de ruimte die we hadden om te slapen was erg klein. Met z'n drieën op die tweepersoonsplek. Ja, er was ook nog een plek boven in de bus. Dan moest je drie planken op een richel leggen en daarop een matras. Maar hoe je daarop moest komen? En dan als je 's nachts naar de wc moet? Wij wilden allebei niet in de nok van die bus liggen en ik zag Hilde daar ook niet in die donkere ruimte liggen. Maar Alex zei dat het allemaal wel goed zou komen en dat we gewoon even moesten wennen. Ja, hij lachtte tussendoor wel iets van, nou als we dit hebben overleefd dan kan onze relatie overal tegen, haha! Maar goed, we zouden het avontuur aan gaan! Ik had er een slapeloze nacht van en ik maakte Alex heel vroeg wakker in de ochtend om mijn zorgen met hem te delen. Ik zag het toch niet zitten. Op zo'n klein bed met z'n drieën. Waarop we eigenlijk niet kunnen bewegen, niet kunnen draaien, dat kan toch niet! Ik wilde een auto (aangezien ze geen andere camper hadden) en daarmee rondtrekken. Alex was er helemaal niet blij mee, want hij moest weer terug en moest het gaan zeggen. Hij zou uiteindelijk terug gaan en vragen of ze misschien een oplossing hadden. Gelukkig konden ze het niet maken. Alex maakte kenbaar dat hij hier niet mee wilde rijden. Naast de veiligheid van de bedden maakte hij zich ook zorgen over feit dat de camper over 2000km apk gekeurd moest worden. Hij gaf aan dat we niet blij waren en vroeg of het mogelijk was om een huurauto te krijgen. En gelukkig kwam hij terug met een auto. En konden we gaan beginnen aan de reis. De auto snel ingepakt en we reden richting Roturua en onderweg nog even snel een motel geregeld.