Beautiful BaBe

De gids stond om 0830 uur beneden op ons te wachten. We hadden wederom maar een tas bij ons dus waren we snel ingeladen. We gingen richting het noorden van Noord Vietnam naar het Ba Be national park. We waren met z'n vijven; Lies, Hilde, Alex, de gids en een chauffeur in een 9 persoons busje. Een aanrader; veel ruimte en stilte voor jezelf. Het programma was als volgt: 0900 uur vertrekken, een uurtje rijden, stoppen voor een bezoek bij het etnologisch museum van Vietnam om een indruk te krijgen van de verschillende Hill tribes die het land rijk is en daarna vier uur verder te rijden naar Ba Be. 

De rit naar het museum verloopt voorspoedig, het is rustig op de snelweg en de wegen zijn recht en goed onderhouden. Vlak voor 10 uur komen we aan bij het museum. Op de trappen bij de ingang staan er mensen te poseren voor een fotograaf verder is het er rustig. In de hal bij de ingang staat een groot beeld van ho chi Minh met kinderen op zijn schoot. 

Het museum gaf ons een mooi inkijkje in het verleden en het heden van de Hill tribes. Er zijn een heleboel verschillende bergstammen die in de bergen wonen. Deze stammen hebben allemaal hun eigen klederdracht en gewoonten. De huizen waar ze in leven staan vaak op palen. We kregen een inkijkje in hoe ze leefden. En wat vooral is blijven hangen is dat de mannen niet zoveel bijdragen aan de gemeenschap. Vaak op marktdagen liggen ze dronken onder een tafel en moet de vrouw de goederen/etenswaren verkopen. Vroeger na afloop van de markt tilde de vrouw haar bezopen man op een paard en deze ging vervolgens rustig naar huis lopen. Omdat het paard vervangen is door de scooter gaat dat tegenwoordig niet meer en blijft de man onder de tafel liggen tot dat hij weer nuchter is.

Na ons bezoek stapten we weer in ons busje om verder te reizen. Het was een bochtige rit. Mooie landschapsuitzichten werden afgewisseld met drukke straatjes. Het was een zware rit. Lies en Hilde hadden last van de bochten. Onderweg nog geluncht bij de lokalen en koffie gedronken bij een karaokebar (een van de zalen was helaas in gebruik, haha).

Het laatste stukje van de reis moesten we zelf lopen terwijl ons baggage per scooter richting ons Homestay vervoerd werd. 

Deze streek wordt bewoond door de Tay, een minderheidsgroep die nog steeds in paalwoningen leven. Wij overnachten bij mensen thuis in één van deze 'stilt houses'. 

De Homestay was simple maar fijn; de locatie was geweldig. We zaten tussen de bergen, kijken uit over rijstvelden en zitten aan de oever van een meer. Het was er rustig. 

De kamers waren basic; 4 muren van spaanplaat, zonder airco maar met ventilator. Het bed was groot en er zat een klamboe omheen. 

Er is heerlijk gekookt voor ons en na het eten hebben we met een biertje in de hand gekeken naar de ondergaande zon. 

De volgende ochtend stond de gids om half acht ons op te wachten. Als eerst moesten we 20 minuten wandelen naar een aanmeerplek voor kleine bootjes. Daar lag een bootje op ons te wachten. Wederom met z'n vijven, vaarden we over het Ba Be meer. Het was windstil, het wateroppervlak was net een spiegel, Aan alle kanten waren er beboste groene bergwanden; we waren verkocht. De reis naar het grootste zoetwater meer van Zuidoost Azië, want dat is het Ba Be meer, het bleek een hele goede keus te zijn.

Ons eerste stop bracht ons via een rivier bedding bij een Vietnamees dorp, van een Thai hilltribe. Houten huisje op palen omringd door rijstvelden. Het uitzicht was adembenemend. Via aangelegde irrigatie kanalen liepen we door rijstvelden. We waren omringd door schitterende schakeringen van groen. Zelden was een wandeling zo mooi en bijzonder. Aan het eind van het veld kwamen we bij een stroompje uit dat uitmondde in een grotere rivier. De gids had van ons vernomen dat Hilde het leuk vond om met haar voetjes  in het water te badderen. Hij had dit stroompje voor haar uitgezocht omdat het schoon water was. Hilde vind het heerlijk, spelen met het stromende water.

De boot wachtte op ons en we stapte weer in. Ons volgende stop was een grot. Deze kalkstenen grot is bijzonder omdat het als schuilplaats diende voor de vietcongs in de strijd tegen de Fransen. Het verhaal gaat dat de Fransen de grot niet in durfden te gaan omdat het vol zit met vleermuizen. Dat klopt ook (Het stinkt er heel er erg; ze poepen alles onder). De VC's konden zich hier dus rustig verstoppen na een aanval. In de grot zie je bekladde stenen met teksten van Ho Chi Minh die betrekking hebben op het recht van vrijheid. 

Na 10 minuten werd het tijd om de ammoniak geur van de grot te ontvluchten. De toer ging verder. Dit keer richting het enige restaurantje, een houten huis op palen aan het water met een grote vlonder waar allemaal plastic tafeltjes staan, in de omgeving. Daar hebben we gedronken en gegeten. De mensen spreken geen Engels dus had de gids in overleg met Alex besteld. Uiteindelijk kwam er heel veel eten op tafel. Teveel eigenlijk maar het was wel lekker. 

Gelukkig volgde er een korte wandeling richting een waterval. Wandelend langs de rivier, tussen de struiken, bomen en waterbuffels kwamen we uit bij de waterval. Het was een mooie wandeling en een goede manier om de lunch een beetje weg te werken. 

Het was tijd om terug te keren. De 6 uur waren voorbij gevlogen. Nog eenmaal over het grote meer varen en weer 20 minuten wandelen richting de Homestay. Bij aankomst konden we nog met mountainbikes een parcours fietsen maar hier hebben we vriendelijk nee tegen gezegd, het was wel genoeg geweest. 's-Avonds weer heerlijk gegeten. De spareribs waren verrukkelijk; 'sochtends hebben we een varken horen krijsen, nu weten we waarom.

De volgende dag zijn we om negen uur in de bus gestapt. Vier uur in de middag kwamen we moe maar zeer voldaan aan in Hanoi. We hebben onze spullen uitgepakt en zijn nog even de stad in gegaan. 

Zaterdag 31 oktober zijn we weer de stad van Hanoi in gegaan. De cameralens was gerepareerd en moest opgehaald worden, we hebben twee spelletjes voor Hilde gekocht, een paar boeken voor onszelf en verder wat noodzakelijke dingen die we niet in Cambodja verwachten te kunnen kopen.  Onze reis in Vietnam was bijna afgelopen. De laatste ochtend hebben we doorgebracht in een koffietent op de 15de verdieping (op het dak) van een gebouw vlakbij de steeg. Om 1200 had Thai, de vrouw van Cees, een taxi gebeld. Terwijl we richting het vliegveld rijden, praten we over Vietnam. Het noorden en zuiden, wat een verschil! Noord Vietnam is prachtig en we zijn het met elkaar eens; het is zeer de moeite waard om hier terug te komen.

Om 1500 vertrekt ons vlucht. 2 uur later komen we aan op ons nieuw avontuur: Siem Reap, Cambodja.