Getoeter en gescooter in Seminyak!

Met de taxirit van het vliegveld naar Seminyak maakte we voor het eerst kennis met Zuidoost Azië. Bali, een toeristisch eiland. We keken onze ogen uit, het verkeer lijkt een en al chaos. Taxi,s, MPV,s die ook vaak als taxi gebruikt worden maar dan zonder meter, je moet dan een prijs afspreken, onderhandelen en daarbij wordt je vaak afgezet. Wij zaten in zo'n MPV en om ons heen ontzettend veel scooters, heel veel verkeer. Scooters met zo veel lading achterop dat je het mannetje ervoor niet zag zitten en ook scooters met een klein kind (zoiets als Hilde) tussen de benen en een kind achterop ( niet veel groter)  en dat je maar hoopt dat dat goed gaat. Maar dat doen zij natuurlijk dagelijks en dat zijn ze gewend. Liesbeth bedacht dat ze op zijn minst een veiligheidsriem om zouden moeten doen zodat ze vast zitten aan de volwassene maar goed... En dan het verkeer, ze rijden hier officieel links dus moeten rechts inhalen en als dat kan doen ze dat ook maar lukt het niet, dan gewoon aan de andere kant, heel dicht op elkaar rijden, en is er op een tweebaansweg plaats voor drie auto's naast elkaar dan doen ze dat ook. Ze gebruiken de claxon om elkaar te waarschuwen, kijk uit! Ik haal nu, continu hoor je getoeter. Wij zouden er zenuwachtig van worden maar hier werkt het! Hilde reageerde in het begin met aaah en een hand voor de mond alsof ze wilde zeggen, iemand doet iets verkeerd, de taxi-chauffeur moest er om lachen. Naarmate we dichter bij Seminyak kwamen, onze eerste bestemming, reden we ook door straten waar we toch wel meer armoede zagen. Kleine huisjes, die open waren en met een golfplaat erop. Iemand die een mand vol plastcflessen aan het verzamelen was, ook wel veel afval op straat. In Seminyak zagen we dat het straatbeeld veranderde in meer luxe, voor de toeristen. Heel veel kledingwinkels en ontzettend veel restaurants. En de verkeersdrukte was ontzettend met overal om je heen scooters, ik heb er nog nooit zoveel tegelijk gezien. Het laatste stukje moest de taxi-chauffeur zoeken, na twee keer de weg vragen kwamen we in een klein straatje, waarvan je denkt, past de auto wel door deze straat en dat ging. We hebben ons wel een paar keer afgevraagd waar we heen gebracht werden en of het wel goed zou komen... Toen we door het hek van ons guesthouse liepen, kwamen we in een een kleine tuin maar ontzettend mooi, een kleine oase van rust. We kregen een welkomstdrankje en daarna een leuke kamer met eigen douche en toilet. Wat een lieve mensen die ons daar verwelkomde en die ons 4 dagen goed hebben verzorgd. Elke ochtend een heerlijk ontbijt. Koffie, fruit of verse vruchtensap en dan konden we kiezen voor tosti's, omelet, pannenkoek en nog meer lekkere dingen. Er was geen zwembad maar binnen een half uur lopen op het strand en we mochten gebruik maken van een zwembad een straat verder, van ook weer zo'n mooie plek. Dat hebben we ook twee keer gedaan. Hilde heeft er van genoten, ze is gek op de zee en het strand en ook zwemmen in het zwembad. Verder hebben we heerlijk gegeten, koffie gedronken en wat winkels bekeken. Na 4 nachten vonden we dat het tijd was om ergens anders te kijken. Na wat tips op het laatste moment een mooi huisje gevonden aan de andere kant van het eiland. Op naar Tumbalen....