Zuid Noord Zuid

We hebben zin om weer iets nieuws te ontdekken. Agung, de super relaxte en vriendelijk eigenaar van het Teka-Teki huis, had ons het plaatsje Tumbalen aangeraden, je zou er heel mooi kunnen snorkelen bij een wrak van de Amerikaanse marine dat vlak voor de kust is gezonken. Hoe het schip is gezonken is onduidelijk. We hebben twee varianten gehoord.....eentje dat het schip gembombardeerd zou zijn door Japanners in WW2 en de andere dat het schip voor de kust lag tijdens een vulkaan uitbarsting (plausibel omdat de vulkaan vlak aan de kust ligt). We hebben net nog niet gegoogled maar mocht iemand nieuwsgierig zijn zoek het op en laat het in een reactie weten. 

's Ochtends de tassen ingepakt en afscheid genomen van Agung. Hilde kreeg nog een mooie pop van Agung als afscheidscadeau...superlief. Agung had ook nog een taxi geregeld en even later stond deze voor de deur. De tassen snel ingeladen, we werden uitgezwaaid door de bovenbuurtjes (Iwan en Esther) en Agung, hij bleef zwaaien totdat we uit het zicht waren. En vertrokken richting het noorden voor een drie uur durende rit langs de kust, de rijstvelden en vele dorpjes. Het was een mooie rit waarbij we een andere kant van Bali hebben gezien. Geen massa toerisme, mooie natuur, verschillende hindoeïstische tempels en beelden maar ook veel armoede. Mooie Bali huisjes afgewisseld met armoedige huisjes en winkeltjes.

Eenmaal aangekomen hebben we tassen uitgeladen en de taxi chauffeur 450,000 rupiah (ongeveer €30) betaald. De beste man gaf ons zijn visite kaartje zodat we hem konden bellen voor de terugreis of eventuele tours en bezichtigingen. Blijkbaar doen alle chauffeurs dat waarschijnlijk omdat het een lucratieve business is, wat best apart is want voor €30 rijdt de beste man 6 uur (heen en terug).

We werden hartelijk ontvangen bij een mooie receptie en we konden een huisje krijgen bij het zwembad, dat leek ons wel wat, ook was er nog een optie om achterin het park een huisje te krijgen maar we gingen voor het zwembad. De bagage werd er al heen gebracht en wij liepen er rustig achteraan. We moesten heel wat kleine trappertjes af, met behoorlijke hoge treden. Wij vroegen ons af waarom dat zo hoog was, aangezien wij lange mensen hier toch al wat moeite mee hadden en vooral Hilde. Bij het zwembad aangekomen leek het ons toch geen goede plek voor Hilde want zij kon zo het zwembad inlopen en we zaten op een verhoging bij een afgrond naar het kiezelstrand, waar geen hek voor stond. Dus toch maar gevraagd of we naar het huisje achterin konden en dat was geen probleem maar die trappen wel, dit is een plek waar we Hilde steeds moeten dragen. Tassen in het huisje en het zwembad in, Alex ging al met Hilde en Liesbeth en Nicole kwamen zo. Het zwembad was een duikersbad, dus konden we 2 m gebruiken met Hilde en dan werd het te diep. Het kiezelstrand was ook echt niet iets voor Hilde en er bleek ook verder weinig dan dit duikersresort te zijn. Nicole en Liesbeth wilde eigenlijk de volgende dag al weer weg en we hadden geboekt voor 3 nachten als dat maar geen probleem zou worden. Toch gingen we alles op alles zetten om hier onderuit te komen en een nieuwe plek te zoeken. Zo gezegd zo gedaan en het ging nog makkelijk ook, we kregen zelfs een rit terug van de huis taxi (uiteraard wel betalen) richting het zuiden naar Jimbaran Bay.