De Heilige Tocht Door Het Water.

De dag na de dag op de trappers was weer een dag om er op uit te trekken. Onze EatPrayLove Driver wist nog een paar leuke tempels en plekjes om te bezichtigen. Norman, de EPLDriver, had geadviseerd om vroeg te vertrekken en zo de drukte enigszins te vermijden, bij onze eerste stop, Tanah Lot. Zo gezegd, zo gedaan na een uurtje rijden kwamen we om 0900 aan en het was er heel rustig.  De verkopers waren bezig hun koopwaar uit te stallen, hier en daar werd er schoongemaakt en het restaurant personeel had nog tijd om met elkaar te kletsen. Het was fijn om er zo vroeg te zijn. Nadat je alle winkels voorbij bent kom je bij de tempel aan. De tempel is gebouwd op een rots in de oceaan en is alleen bij laagwater bereikbaar. Bij de tempel was het al  drukker. Het geklik van de Canon's en de Nikon's was goed te horen en de Tanah Lot werd door menigeen op de gevoelige plaat gezet. Tanah Lot betekent zoiets als " land, zee". Een shiavistische priester (shiavisme is een stroming binnen het hindoeïsme waarbij de Shiva de belangrijkste god is; in het hindoeïsme is Shiva eigenlijk god van de vernietiging en Brahma, de schepper, de belangrijkste god) rustte uit op de rots tijdens een reis. Hij vond het zo bijzonder dat hij lokale vissers opdracht gaf om op de rots een tempel te bouwen. De tempel is onderdeel van een schakel tempels langs de kust. De tempel Ulu Watu helemaal in het zuiden zou vanaf Tanah Lot met het blote te zien moeten zijn.

We kwamen aan bij het intrede van de vloed en hadden nog 15 minuten om naar de overkant te gaan en terug. Ook bij laag water moet je door bet water heen lopen. het water kwam al tot onze knieen. Het water was al onstuimig omdat het al vloed aan het worden was. Ook is de bodem van de zee niet glad en gelijk maar er liggen allemaal grote stenen in het water die glad kunnen zijn en ongelijk liggen. Alex had Hilde in zijn armen en samen zijn we naar de overkant gegaan. Best spannend. Aan de overkant werden we tegen een kleine vergoeding gezegend. In een grot is er stroompje zoetwater; dit is heilig water (bijzonder omdat niemand echt weet waar het vandaan komt en omdat er verder alleen zout water in de omgeving te vinden is). Hierin hebben we onze handen, gezicht en hoofd gewassen. Daarna kregen we witte rijstkorrels op ons hoofd gedrukt en tot slot een bloemetje achter onze oor. Niet Balinezen mogen de tempel niet verder in dus gingen we weer terug naar het vaste land wat wederom een avontuur was. Aan de overkant koffie gedronken om vervolgens in de auto te stappen en richting het noorden te rijden, naar het Bratanmeer.

Het Bratanmeer wordt bereikt na een paar uur rijden. Het meer is een caldera, een krater. De caldera wordt gevormd op het moment dat er tijdens een vulkaanuitbarsting de magmakamer leeg loopt en deze niet meer in staat is om het gewicht dat er bovenop zit te dragen. Het stort in en dat vormt dan de bekken van het meer. Het gebied rond het Bratanmeer is bovendien supervruchtbaar; er zijn zowaar overal aardbeien te koop. Ter ere van deze vruchtbaarheid hebben de hindoes een tempel gebouwd voor de godin Dewi Danu, de riviergodin. De tempel heet Pura Ulun Danu Bratan.

Het is er druk; de bussen met toeristen rijden aan en af. De omgeving van de tempel is groen en is goed onderhouden. Er is een park met daarin ook een speeltuin waarvan de speeltoestellen niet goed zijn onderhouden (alles roest weg) maar toch kan Hilde zich vermaken op een schommel. Er is een kooi waarin een paar herten lopen, waarom weten we niet. Er ligt veel plastic bij de dieren. Onbegrijpelijk dat deze kooien niet plastic vrij worden gemaakt terwijl het park zelf er schitterend bij ligt. Er is een grote tempel en een paar kleinere. In de grote tempel is een ceremonie bezig. er zijn ontelbaar veel mandjes met bloemen en fruit neergezet in de tempel, om de goden te eren. Zoveel, dat wij het overdreven veel vinden en het ook eerder op vervuiling lijkt.  Waarom deze ceremonie gehouden wordt is ons niet duidelijk maar er wordt wel veel aandacht aan besteed.

Op het meer is het mogelijk om op een waterfiets te zitten of een rondje te varen in een speedboot (toerisme brengt tenslotte geldt in de lade).

Onze laatste stop was bij Jatiluwih. Jatiluwih is een plaats met daar omheen een prachtig landschap van rijsterrassen. Adembenemend! Met uitzicht op de terrassen hebben we geluncht. 

De route terug naar Ubud was fraai. (En weer met zo'n hemels muziekje op de achtergrond) Het bracht ons langs dorpjes, tempels, rijstterrassen met palmbomen en bossen. Centraal Bali is schitterend! Daar kunnen wel wat stukjes film opgenomen zijn voor de film Eat, Pray and Love.