Hoi An.

We vertrekken om 8 uur in de ochtend van Mui Ne naar Hoi An.

Om 8 uur worden we met een taxi naar Muong Man gebracht. Daar wachten we nog een half uur op de trein. Hilde hobbelde in de hal van het station een beetje rond. Hing en schommelde aan de stangen en ging achter een kikker aan. Ze stal daarbij weer verschillende harten van verschillende Vietnamese reizigers. Een Vietnamese politieman maakte contact met ons en hij vertelde dat hij ook kinderen had en inmiddels opa was. Hij was nieuwsgierig naar waar we vandaan kwamen. Ook werden we toeschouwer van een heftige ruzie tussen een man en een vrouw waarbij ook de halve familie of straat zich bemoeide. En toen kwam de trein het station op rijden. Gelukkig hielp de conducteur ons instappen, dat was wel fijn met al die bagage, de erg hoge instap en Hilde natuurlijk. Ze wees ons ook gelijk onze slaapcoupé. We hadden drie bedden gereserveerd in een coupe van vier bedden. Er was al een vrouw aanwezig in onze coupe en ze lag op 1 van onze bedden maar ging direct naar haar bed boven. Een aardige vrouw die ook voorzichtig contact maakte met Hilde. Ze zwaaide wat en gaf haar een zakje met zoete broodjes. De treinreis duurde 13,5 uur. Dus we konden wel even relaxen. We lazen, kleurde, keken een filmpje op de iPad en deden een dutje. We lagen allemaal een beetje te dutten en Hilde sliep, toen halverwege de reis er nog een vrouw kwam die ook in onze coupe wilde. Maar er was geen bed meer voor haar. Toen kregen de twee Vietnamese vrouwen ruzie. De vrouw die al boven lag en de nieuwe vrouw. Het leek op een bepaald moment te gaan over een telefoon. Ze stonden tegen elkaar te schreeuwen, wat wel erg vervelend was want Hilde sliep nog steeds en werd er op een gegeven moment wel wakker van. En ze was ook gelijk een beetje bang. Alex was al gaan staan in de ingang van de coupe en op de uitkijk. Gelukkig kwam er toen hulp. Een conducteur, een politieman en nog wat mensen uit andere coupes die zich ermee bemoeide. Uiteindelijk werd het telefoontje van de mevrouw gebeld en die bleek ergens boven op het bed te liggen. En op dat moment kon de eerste mevrouw weg en bleef de tweede mevrouw. Wij waren er wat sacherijnig van geworden, door de schreeuwende vrouwen en Hilde die zo wakker is gemaakt en er bang van was geworden. Daardoor wilde we nu even rust maar die nieuwe mevrouw waar dat bovenste bed dus kennelijk van was wilde niet naar boven, ze wilde op ons bed blijven zitten. Wij maakte duidelijk dat wij even wilde slapen en dat ze naar boven moest. Uiteindelijk ging ze met veel moeite toch naar boven. Later besefte we dat het voor haar natuurlijk ook een erg vervelende situatie was. Ze had een bed in een coupe gereserveerd en met veel heisa en kabaal kon ze na een minuut of tien eindelijk haar coupe in en werd ze door ons ook nog eens naar boven gebonjourd. Maar ja, we konden wel weer rustig onze reis vervolgen. Met lezen, kleuren, een filmpje, wat eten en slapen. En een beetje naar buiten kijken, als we een nieuwe provincie binnenkwamen rijden kregen we via de speaker informatie over de omgeving en het landschap te horen, dat was wel leuk. Om 22:30 uur kwamen we aan in Da Nang. En daar stonden horden taxichauffeurs klaar om iedereen weg te brengen. De taxichauffeurs stonden achter een lijn en schreeuwde naar de passagiers dat we met hun mee moesten rijden. Alex had oogcontact met een rustige chauffeur en hij bracht ons naar Hoi An. Na een half uur kwamen we in Hoi An aan. Het zag er heel gezellig uit. Allerlei restaurantjes langs een gracht, met overal lichtjes, heel romantisch. Aan deze gracht (eigenlijk een rivier) lag ons hotel. Het hotel dacht dat we niet meer zouden komen dus ze hadden onze reservering al geannuleerd, maar we moesten nog wel de kosten van 1 nacht betalen. Gelukkig hadden ze nog wel een kamer, we hadden daar wel geluidsoverlast van de muziek van de cafés maar de dag erna konden we naar een andere kamer verhuizen en kwam het weer helemaal goed met de reservering zonder extra kosten. Voor deze nacht was het goed. 

Hoi An is een stadje dat op de Unesco erfgoedlijst staat, het heeft een beschermd stadsgezicht. Schattige kleine huisjes, in smalle straatjes. Het gebied is voor een groot deel autovrij gemaakt. Je kan hier goed wandelen en winkelen. We hebben wat broeken voor Hilde gekocht en 2 broeken voor Liesbeth laten maken en ook ansichtkaarten voor het thuisfront. Er reden ook fietstaxi's/cyclo's voor max 2 personen. Hilde wilde er graag in dus hebben we een stadstourtje gedaan. Alex had in het begin nog wel wat bezwaren omdat dan een arme man zich rot moet fietsen en alsof wij de koning zelf zijn. Maar voor Hilde ging hij toch overstag. We gingen in twee cyclo's , Hilde bij mama en Alex met de kinderwagen en camera. En het was leuk, die mannen hadden het ook naar hun zin, ze hoefde gelukkig niet zo hard te fietsen.

In tegenstelling tot veel andere plaatsen in Vietnam is de stad zo goed als onaangetast gebleven tijdens de Vietnam-oorlog. Met als gevolg dat het oude centrum van Hoi An nog uitstekend bewaard is gebleven. 

Het symbool van de stad is de Japanse overdekte brug. Deze houten brug is gebouwd in 1590. Ook hier hebben we een bezoek aan gebracht. Een bijzondere brug, dat ook vnl een toeristische plaats is geworden, de brug wordt nauwelijks meer gebruikt. 

Hoi An was vroeger een belangrijke havenstad in Vietnam, maar tegenwoordig heeft het geen haven meer. Wel zie je in de stad de invloeden van de stad nog overal. Zo zie je nog verschillende koopmanshuizen die vroeger voor de handel gebruikt werden. Ze zijn nog steeds in goede staat. Op de rivier zie je allerlei bootjes, waar je ook een tochtje mee kan varen. Ook ‘s avonds is de sfeer in Hoi An goed te noemen, je kan er lampionnen op het water zetten wat een heel romantisch gezicht is en dit hebben we dan ook gedaan maar de volgende dag hadden we daar wel een beetje spijt van omdat al die kartonnen bakjes naar de bodem van de rivier zakken en dat kan natuurlijk niet goed zijn voor oa de vissen. 

Er zijn veel barren en restaurants, we hebben er lekkere koffie gedronken en heerlijk gegeten. Het is gezellig maar wel erg toeristisch, het straatbeeld is nog authentiek maar er is niet echt een Vietnamese sfeer. Toch is Hoi An een leuke stad om naartoe te gaan. 1 van de hoogtepunten van Vietnam. Na 3 nachten zijn we met de taxi naar Da Nang gegaan om de dag daarna het vliegtuig naar Hanoi te nemen.