Lombok.

Al bij het plannen van de reis wilden we naast Bali ook naar lombok. Nu horen de Gili eilanden bij lombok maar ze geven geen duidelijk beeld van de sfeer van het grote eiland, Gili T. Is min of meer een relax en feesteiland.  
Robert gaf aan dat hij een excursie kon organiseren en dat hij als gids zou fungeren. Dat was top geregeld. Een paar dagen na aankomst in zijn guesthouse had hij al wat foto's van vroeger laten zien. Ter sprake kwam ook het VOC verleden . Hij wist een aantal plaatsen en zou dat meenemen in de tour. 

'S Ochtends kwam hij ons ophalen om de boot van 9:15 te pakken. Het zou om een lokale veerboot gaan. Nadat hij de kaartjes had gekocht was het even wachten. De boot kwam en het was een houten boot, eentje die in Nederland niet door de keuring zou komen, maar dat mocht de pret niet drukken. Er stapten lokale mensen en een paar verdwaalde toeristen in. Dit was al een goed begin....met de locals in een boot. Hilde vond het weer allemaal geweldig terwijl wij het nog best een beetje spannend vonden na ons snorkelavontuurtje. 
De zee was kalm, weinig golfslag, dat was fijn. De boot voer de haven uit, richting de haven van Bangsal. Heerlijk! Hilde zag een klein meisje en dat meisje zag haar. Alex hielp Hilde contact maken. Ze heette Nabila en Hilde had zowaar vriendschap met haar gesloten. Haar ouders vonden het leuk en wij ook! Toen we in de haven aankwamen gingen de meisjes hand in hand van de boot af en het strand over. Ze waren heel blij met elkaar. Maar toen kwam daar het moment dat ze elkaar moesten loslaten. Wij moesten de ene kant op en Nabila de andere. Hilde wilde niet loslaten en met tranen in haar ogen heeft ze afscheid van Nabila genomen. Hilde maakte ook het gebaar dat het haar vriendinnetje was. Best verdrietig om te zien!
Onze reis zette zich voort in een privé-auto. Als eerste de chaos van Bangsal verlaten en via kronkelweggetjes richting Monkey road rijden (ook hier hebben ze aapjes en die gingen we bekijken). Met de ervaring die we op Bali hadden in ons achterhoofd stapten we heel voorzichtig uit. Hilde vond het direct leuk om weer aapjes te zien. Toch waren wij wat voorzichtiger en hebben heel vaak gezegd dat ze haar handen niet mocht uitstrekken. De chauffeur had bananen meegenomen om de aapjes mee te lokken en dat lukte, een grote apenfamilie kwam gezellig bij ons zitten. Alex en Hilde zijn nog even samen met een motorrijder uit Kalimantan op de foto geweest en daarna hebben we onze reis vervolgd.
Lombok lijkt op Bali. De verschillen zitten hem met name in de drukte, dat is aanzienlijk minder en ook fijner. Je ziet in bijna elk dorpje een moskee ipv een hindoe tempel. De moskeeën die je hier ziet zijn prachtige gebouwen. Ze worden overal gebouwd. Waarom? De dorpen worden groter en de oude moskeeën worden te klein voor de hoeveelheid mensen. Wilders zou het niet prettig vinden. Op Gili T horen we regelmatig het oproep tot gebed (ook 's morgens om 5 uur). Waar we dachten dat het ons zou storen is dit gelukkig niet het geval. Lies noemde het achtergrond meditatie muziek dat soms heel mooi klinkt en daarin ben ik het met haar eens.
De eerste tempel die we bezochten was de Pura Lingsar tempel. Hoewel van oorsprong een hindoe tempel komen alle geloven hier heen; buddhisten, christenen, moslims, animisten etc. etc. Mensen komen hier om offers te brengen en wensen te wensen. Hierna vertrekken ze weer. Op het moment dat de wens uitkomt dan komen diezelfde mensen met de familie terug naar de tempel om daar weer een offer te brengen en blijven ze daar meteen een week of twee. Op het moment dat wij daar waren logeerden daar twee gezinnen.
Bij de tempel hebben we ons gewassen met heilig water, Hilde had weer vriendjes gemaakt en als laatst liet onze gids een bijzondere bewoner van de tempel zien, een aal. Deze aal woont in de afwateringspijp van de tempel. Hoe deze daar terecht is gekomen is ons niet duidelijk geworden maar hij schijnt heilig te zijn. Om de aal uit de pijp te lokken werden er gekookte eieren verkocht bij de ingang. De gids prikte het ei vervolgens aan een stokje en dompelde het ei in het water voor de buis. De aal kwam langzaam naar buiten om vervolgens bloedjesnel het ei te pakken en weer te gaan schuilen. Na onze avonturen met het ei en de aal werd het tijd om verder op avontuur te gaan. 
We reden verder naar Narmada park, een prachtig openbaar park met een zwembad, een meertje, een tempel (boedistisch) en de gebruikelijke toeristenval, een markt waar je verplicht doorheen moet lopen om bij de uitgang te komen. Het park is een replica van een park bij de vulkaan Rinjani. De koning ging altijd naar die berg toe totdat hij te oud werd. Hij heeft het park laten nabouwen zodat hij toch nog de berggoden kon eren, op zijn manier. Het water van het meertje komt via irrigatie kanalen ook van diezelfde berg af. 
Hier bij het Narmadapark hebben we ook heerlijke saté gegeten. Gewoon langs de "straat" gekocht en met een Indonesisch gebrouwen ijsthee hebben we met z'n allen heerlijk op een mat op de grond gegeten. Hilde vond het lekker.
Na het Narmadapark zijn we weer in de auto gestapt om naar de laatste highlight van de dag te gaan, Ampenan. Ampenan is het kustplaatsje waar de Nederlanders aan wal kwamen in Lombok, in het jaar 1894. In de zee zijn nog palen van een pier te zien die door de Nederlanders destijds is gebouwd. De pier bestaat niet meer, alleen de palen. Mooi om te zien is de infrastructuur die door de Nederlanders was aangelegd. Bij de pier, waar de schepen binnen kwamen, ligt een groot open terrein. Hier werden de goederen nadat de ze gelost waren, naar toegebracht. Het gebouw van de douane (dat er nog steeds staat en nu te koop staat) grenst aan dit plein. Nadat de goederen gekeurd, betaald en geladen waren gingen ze via de enige straat vanaf de haven naar een kruispunt (500 meter) verderop. Vanuit dit punt gingen de wagens via verschillende straten alle richtingen uit. In de straat vanuit de haven zijn nog oude Nederlandse gebouwen te zien. Men kan het aan de architectuur zien maar ook aan de jaartallen die op een aantal gebouwen nog steeds te zien zijn. De gebouwen hebben tegenwoordig een andere kleur gekregen, pastelkleurtjes. Op het kruispunt staat ook nog steeds een gebouw waar de Nederlandse architectuur goed zien is en op een gebouw staat ook nog "V.O.C" geschreven. 
Na Ampenan zijn we via een kustweg richting de haven van Bangsal gereden. Lombok is prachtig. Bali is mooi met schitterende uitzichten en Lombok doet zeker niet onder. Misschien is Lombok zelfs fijner om naar toe te gaan want het heeft nog geen last van de massatoerisme. Lies en ik waren het eens, hier willen we zeker nog een keer naar toe (geldt voor heel Indonesië trouwens).
De laatste dag van Gili T. hebben we weer op het strand doorgebracht. In de avond hebben voor het laatst op de Nightmarket gegeten. Vervolgens zijn we naar onze kamer gegaan om de spullen in te pakken en naar bed te gaan. Ons verblijf op Gili T. kwam ten einde, we moesten verder (we waren al langer gebleven dan gepland), Vietnam wachtte op ons. 
Zaterdag 10 oktober hebben we de fastferry terug naar Bali genomen. Dat ging goed! We werden in Seminyak afgezet, daar waar onze Bali reis begon, bij het Teka-Teki house. Het voelde als thuiskomen. De volgende dag bij het ontbijt met Agung gepraat over Indonesië en politiek. In de middag wat spullen gekocht en in de avond ons (voorlopig) laatste zonsondergang op het strand van Indonesië gezien. Het was er gezellig druk. Veel lokale gezinnen waren op het strand. Er werd gevoetbald, gegeten en gedronken. Terwijl het laatste beetje licht aan de horizon verdween gingen we stapvoets met z'n drietjes richting onze kamer. 
De volgende dag zijn we richting het vliegveld gegaan. Via Kuala Lumpur kwamen we in de avond aan in Ho Chi Minh Stad!