Monkey Business

Vandaag was de dag waarop we onze plannen gingen uitvoeren, althans we er aan begonnen....en we begonnen dicht bij huis: Monkey Forest. Monkey Forest is een jungle park met tempels en loslopende apen, veel loslopende apen. Hilde had er behoorlijk veel zin in. Elke keer dat we het woord aap zeiden ging ze stuiteren van enthousiasme. Vooraf hadden we een paar voorzorgsmaatregelen genomen. Ten eerste geen voedsel in onze rugzak/tas, ten tweede had Alex contact lenzen in gedaan omdat hij zijn bril niet wilde kwijt raken en als laatst (misschien een beetje overdreven) had Alex de tassen vergrendeld met sloten van onze backpack rugzakken. Je kan tenslotte niet zeker genoeg zijn.

Aan het begin van het park staat een loket waar je een kaartje voor het park moet kopen. Met het kaartje en het verzoek om al etenswaren goed op te bergen zijn we het park ingegaan. Al vanaf het begin zijn er apen te zien. De een ligt te zonnen, anderen zitten elkaar te ontvlooien. Mooi om te zien. Maar het blijft ook spannend. De apen lopen gewoon tussen de mensen door en hoewel ze niet agressief zijn kunnen ze bespringen omdat ze denken dat er iets te halen valt. Bij elk aap die onze kant op liep schrokken we even van. Bij andere mensen hoorde je menigmaal een kleine gil of kreet (iets wat je eigenlijk niet hoort te doen want je moet rustig blijven). Hilde vond het geweldig. Bij binnenkomst zat ze in de draagrugzak. Al snel wilde ze eruit, iets wat wij niet echt zagen zitten maar ook niet geheel tegen konden houden. Eenmaal uit de zak wilde ze de apen de hele tijd aaien en liep ze naar ze toe met gestrekte arm waarop wij tegen haar zeiden dat ze dat niet mocht doen vanwege bijtgevaar.

Het park ziet er mooi en goed onderhouden uit. Er is een zwembadje gemaakt voor de apen en een aantal vermaken zich er uitstekend in. Ze springen over elkaar heen, boven op elkaar, en rennen achter elkaar aan in het badje (ga een middagje in de zomer naar een openbaar zwembad en je ziet precies hetzelfde). Hilde vond het zeer amusant en kon niet ophouden met hard lachen bij elke sprong in het water van de apen.

Verderop was een soort amfitheater met een mooi uitzichtpunt over het park. Daar gingen we heen. Bij het uitzichtpunt aangekomen was een jong aapje waar Hilde interesse voor had. Wij hadden interesse in het uitzicht en terwijl we even niet aan het opletten waren begon Hilde hard te huilen. Ze had haar arm gestrekt terwijl het jonge aapje steeds dichterbij kwam. Ze raakte eigenlijk een beetje in paniek en we hebben het aapje moeten weg jagen. Waarom ze aan het huilen was was eerst niet duidelijk maar bij door vragen werd het duidelijk dat het aapje waarschijnlijk dacht dat er eten te halen viel in de hand van Hilde en haar dus in de hand gebeten had. Haar hand was ook een beetje rood maar het bloedde niet en er was verder geen schade te zien. Gelukkig maar! Om haar toch weer een beetje vrolijk te krijgen zijn we weer naar het badje gegaan en al snel kon ze weer hard lachen.

Eenmaal uit het park zijn nog even langs een massage en spa gegaan om afspraken te maken voor ons beiden. Lies is later op de dag gegaan en heeft zich anderhalf uur laten masseren. Vooraf een verfrissend doekje over je gezicht en na afloop een kopje lemon tea met stukjes mandarijn. Superzen ging ze mee eten. Dat was deze avond bij The Watercress. Een absolute aanrader. En als je er bent probeer dan de seafood platter! Wat een maaltijd.